بررسی ارتباط فریتین سرم و پارامترهای آهن با پره اکلامپسی

سابقه و هدف: پره اکلامپسی یکی از مهمترین عوارض دوران بارداری است که با موربیدیتی و مرگ و میر بالای مادر و جنین همراه است. پاتوژنز این سندرم هنوز بخوبی شناخته نشده و به نظر می رسد که فعالیت آنتی اکسیدان در این بیماری کاهش چشمگیری پیدا می کند و آهن می تواند موجب تشدید واکنش استرس اکسیداتیو شود. هدف از این مطالعه یافتن ارتباط آهن، فریتین و دیگر پارامترهای آن با پره اکلامپسی است که در سال 1381 بر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) به مرحله اجرا در آمده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تحلیلی با طراحی مورد- شاهدی (case-control) است. 33 بیمار مبتلا به پره اکلامپسی و 33 بیمار حامله طبیعی بدون مشکل خاصی وارد مطالعه شدند. بیماران دارای هموگلوبین کمتر از mg/dl ??، سابقه آنمی، دیابت و چندقلویی از مطالعه کنار گذاشته شدند. نمونه خون بیماران از نظر هموگلوبین، هماتوکریت، آهن و فریتین و TIBC، آنزیمهای کبدی و پلاکت قبل و یا در عرض چند ساعت اول پس از زایمان بررسی شد. بیماران مبتلا به سندرم HELLP شناسایی و پارامترهای فوق در آنها با گروه شاهد مقایسه گردید. یافته ها: سن بیماران در گروه شاهد 24.5±5.5 سال و در گروه پره اکلامپسی 27.7±6.3 سال بود. میزان آهن سرم در گروه شاهد 88.6±40.8 mg/dl و در گروه مورد 79.9±32.4 mg/dl بود (P<0.60). میزان TIBC در گروه شاهد 443.4±55.0 mmol/l و در گروه پره اکلامپسی 383.7±63.6 mmol/l بود (P<0.002). میزان فریتین سرمی در گروه شاهد 32.1±16.2 ng/dl و در گروه پره اکلامپسی 123.8±46.1 ng/dl بود (P<0.001). میزان فریتین در گروه سندرم HELLP حدود 10 برابر افراد نرمال و در بیماران پره اکلامپسی 3.6 برابر حاملگی نرمال است. ارتباط معنی داری بین هماتوکریت، فریتین و آهن یافت نشد. ارتباط معنی داری نیز بین آنزیمهای کبدی، ترومبوسیتوپنی، آهن و TIBC وجود نداشت. نتیجه گیری: بدون ارتباط با اختلالات کبدی و هموکانسنتریشن، میزان فریتین در بیماران پره اکلامپسی افزایش و TIBC کاهش می یابد و شاید بتوان اظهار داشت که افزایش فریتین به عنوان یک عامل استرس اکسیداتیو آسیب عروقی را تشدید کرده و با حذف آهن از رژیم بیماران مستعد پره اکلامپسی و کاهش تولید فریتین، بتوان از بروز این عارضه جلوگیری نمود.